نگاه

چشم هایش،
انتهای صدا بود
پلک که میزد،
سکوت می شکست.

لبخندش

او میخندد و همه ی شهر
محکوم به عشق می شوند
و من
به حبس ابد

ثانیه ها

عقربه ها هر قدر هم به دنبال هم بدوند
وقتی که تو مرکز باشی
همه ی ثانیه ها به تو محکومند.