همچو قافیه های غزل
ترا حدس می زنم
به تخلص که می رسم
جاودانه می شوی.
سایبان دست هایت
حتی تابستان را
زودتر به این حوالی کشانده است.
دست کش آمده ی پسرک تنها به اندازه ی دومتر با بالا ترین سیب درخت فاصله داشت
درست به اندازه ی یک بال زدن.