وسوسه شده ام

حتی اگر آدم هم 

به دست حوا وسوسه نمی شد 

فرزندان من حتما به زمین تبعید میشد.

پیغمبر من

دائم الوضو یند ؛
اقاقى های مسیر هر روزت
برای لمس نگاهت
تلاوت دست هایت.

پژواک

مگر آن روز چه قدر بلند خندیدم
که هنوز؛
صدایمان در آن کوچه می پیچد.

بهار عاشقی

مقصد که تو باشی
تمام دنیا پاییز میشود
و تمام برگها در قدم هایم به خاک می افتند؛
این راز را دیگر همه میدانند ؛
پاییز را هم ، تو عاشق کرده ای.

شناسنامه ام

شناسنامه ام پر میشد

اگر همه ی بارهایی که در نگاهت مرده ام را ثبتش میکردند

همانند تولدهایم در گرمای انگشتانت.

تلخ میخورم

در کافه

به قهوه ام خیره نشو

شیرین می شود از نگاهت.

مرگ ماه در چشمانت

چشمانت ماه را گرفت؛

 ماه گرفت.

سیب من

اگر رهایم کنی

   همچون"حوّا" می شوم؛

     پس از رانده شدن از بهشت 

   _که هراسان در جستجوی نه "آدم"ش

                          بلکه سیبی دیگر بود_ .

تنگ ماهی میشکند

می بوسی مرا

میپرد پرنده ای از سینه ام

میشکند تنگی در چشمهایت

ممنوع

حس پشیمانی 

      از خوردن سیبی تلخ 

         و انتظار اخراج از بهشت