عــمــاد نوشتکـ ـهـا

دست نوشته های من

دست نوشته های من

پیام های کوتاه
  • ۱۳ ارديبهشت ۹۷ , ۱۱:۳۱
    به تو
  • ۱۳ ارديبهشت ۹۷ , ۱۰:۰۱
    خطوط
  • ۲۵ اسفند ۹۶ , ۱۹:۰۴
    نام
  • ۳۰ تیر ۹۶ , ۰۱:۳۴
    مرا
آخرین مطالب

۵ مطلب در بهمن ۱۳۹۱ ثبت شده است

یک سال و نیم پیش

حدود یک سال و پیش بود که با خانواده و خاله و دختر خاله اینا رفتیم بندرعباس و اون روزا فقط چند ماه از فوت داداشم میگذشت و به پیشنهاد خاله‌م برای عوض شدن روحیه مامان و بابا قبول کردم.

چند روز قبلش یکی از دوستای اینترنتی چند ماهه‌م رو شناختم که قبلن دوست داداشم بوده و دانشجو کرمانه و ساکن بندرعباس و خب خودتون حق بدین که چه قد سفرمون دلگیر بود اخه دقیقن عید قبلش کمتر از یک سال 4نفری رفته بودیم سفر این و بقیه سفرای خانوادگی تا الان همه کوفتمون شده:(

خیلی خوشحال شدم فقط با تصور اینکه بتوم اون دوست مشترک منو داداشم رو ببینم و براش دایرکت مسیج گذاشتم و راه افتادیم که شبی که رسیدیم دیدم جواب داده و با گوشیم شمارش رو گرفتم و اسمسی هماهنگ کردیم و هم رو دیدیم

چیزی دیدیم انتظارشو نداشتم :) یکی که 5سال از من بزرگتره و با موهای لخت و بلند و ریز اندام و هم قد من و با ریش و سیبیلای یکی بود یکی نبود :) باهم حدود 24 دقه حرف زدیم و تو خیابونای بندر به قول خودش وول خوردیم و من همش داشتم به این فک میکردم که اسم اینترنتیش چه شباهتی به خودش داره اسمی که خیلیا فک میکردن دختره حتا میرزا‌وروره‌گیس‌جولی‌پولی.

کل سفرم رو فقط برای همین 24 دقیقه دوست داشتم بی آنکه فک کنم چه دوستی شروع شده ، حتا یک ماه بعدشم رفتم بندر و دیدمش به طرز خنده داره(که تو یه پست مفصل شرح میدم) و کم کم که تو کرمون هم رو میدیدیم و با هم رفیق شدیم و از جیک و پیک هم خبر داشتیم که یه بحث ساده بین ما همش بود اونم اینکه چرا تو دپرسی و هی کلی من نصحتش میکردم چند بارم رفتیم پیش داداشم و خلاصه روزهای خوب سریع گذشت وتا حدود یک ماه پیش بحثمون اینقدر بالا گرفت که وسط راه سر جفتمون گیج رفت من به روی خودم نیوردم کم نیوردم و ادامه دادم تا اینکه گفت فردا بیا میخوام یه سری چیزا رو برات روشن کنم به شرطی دیدت به من عوض نشه البته بیخبر (هنوزم بیخبر تا اینکه این پست رو بخونه بیخبره) از اینکه من اینا رو خیلی وقت پیش میدونستم و هیچ وقت دیدیم بهش عوض نشد و دوسش داشتم تا اینکه هفته ی پیش گفت کلن از مرمون میرم و بر میگردم به بندرعباس خلی دلم گرفت و سه روز و شب که اخریش ایمشببود هم و دیدیم و از من خدا فظی کرد و بغل و بوس رفت و رفت اما من دلم براش تنگ نشده نمیدونم چرا انگار هست اینگار مطمعنم که میبینمش به زودی و چیزی نمیدونم دلیلش رو فقط میخواستم بگم من تو رو خیلی دوست دارم و تو همیشه منو یاد داداشم میندازی یادت نره به من چه قولی دادی و خیلی مواظب خودت باش :-* به زودی میبینمت ;)

اقا بزرگی،مامان بزرگی

از سر کار که اومدم مامانم گفت بیا این قابلمه رو ببر در خونه مامان بزرگت نهار ندارن و منم رفتم و مامان بزرگم که در رو باز کرد منو همون جا خفت کرد از زیر بقلش یه مشت پول کرد تو جیب پیراهنم و تا اومدم چزی بگم گف هیسسس اقا بزرگت نبینه! و جلو شد منم دنبالش راه افتادم رسیدیم به اتاق زمستانی خونه(خونه‌شون قدیمی و کاهگلی و بزرگه وقتی مامانم به دنیا اومده اومدن اینجا که 48 سال پیش میشه) اقا بزرگم (که چند وقته الزایمر حافظه‌ی کوتاه مدت گرفته) روی تشکش به حالت کمی لم داده به پشتی های پته(نوعی پارچه از صنایع دستی کرمان) نشسته بود که تا من رو دید چشاش برق زد و خوشحال به طرفجلو خم شد و پشتش رو از پشتی جدا کرد و با من دست داد.

منم نشستم که انا نهارشون رو خوردن و مامان بزرگم با اسرار اقا بزرگم از سماور همیشه روشنشون یه چایی و یه جعبه کلمپه(شیرینی محلی و مشهور کرمانی که از خورمایی که درون خمیری کلوچه مانند جا گرفته درست شده)  گذاشتن جلو که منم چون میدونستم ناراحت میشن دستشون رو کوتاه نکردم اخه یک ماه بیشتر بود پیششون نرفته بودم.

باری در همین حین بود که اقا بزرگم پرسید: تو کیستی؟ و منم جواب دادم من پسر هلنا هستم دختر کوچیکتون اسم بابامم مهدیه و بعد باز پرسید چند تا خواهر برادرین شما؟(سوالی که همیشه دست و پام رو گم میکنم وقتی یکی ازم بپرسه و هنوز نمیدونم چی باید جواب بدم) خلاصه بعد از کلی کلنجار رفتن با خودم گفتم یکی!

اقا بزرگم اهی کشید و سرشرو پایین انداخت و زیر لب زمزمه کرد: هعی روزگار عجب حافظه ی به من دادی من فکر میکردم دوتا هستن!


پی نوشت: اینم عکس خودم در حال کلمپه خوردن و قالی دستباف کرمونی

پی نوشت دو: البته اقا بزرگم چند تا سوالم در باره خونمون کرد خونه‌ای که فکر میکرد ما هنوز اونجاییم ولی ما 16 ساله که ازونجا جا به جا شدیم!

خونه مامانبزرگی

بعد از چند روز تو مرخصی

امتحانام که تموم شد همه رو هم ایشالا پاس کردم با نمره های قابل قبول حالا هم بعد از دو هفته مرخصی بی حقوق میخوام برم حموم و برم شرکت ببینم کسی هنوز منو یادشه؟

هیسسسس

سکوتم را گوش کن...کر میشوی

این شهر فقط نبودنت را کم داشت.


به شهر من نیایید چون هیچ ندارد!
او رفته است.