پس از اعلام ریاست جمهوری محبوبمان به خیابان ریختیم و کلی تخلیه انرژی کردیم تا آخر به زور باتوم نشان دادن مامورین ضد شورش که با خنده ی خودشون هم همراه بود به خانه برگشتیم. :))
چو فرها از جهان بیرون به تلخی میرود سعدی
ولیکن شور شیرینش بماند تا جهان باشد
جای زخمه هایت بر صفحه ی دلم همیشه سبز خواهد ماند.
در گذشت شهناز موسیقی ایران پر سوز باد.
چشمانت راه دلم را بستند،
به بیراهه زد.
جهانی به سُخره گرفته میشود؛
وقتی که به من لبخند میزنی.
شب به اندازه ی پاییز نگاه تو باقیست
بهارش کن
روز میخواهم.
شاید در میان برگه های شلوغ خاطرات گم شوی
امّا از یاد نمیروی.
گفتم دو هفته پیش رفتم تی رون عینقدر کیف کردم و اومدم؟ :))