روزگار من سیاه شد.

روزگار من سیاه نیست،

          فقط کمی،

         درگیر موهایت شده.

یادت امان تنهایی نمیدهد

این عادلانه نیست
با خاطراتت بیشتر از خودت خاطره دارم.

همه را مؤمن میکند

وقتی تو لبخند میزنی
دیگر هیج پیامبری نیاز به معجزه ندارد.

حسرتم

در حسرت
همه ی لحظاتی
که تو بودی و
بی تو سر شد.

باز در هوای بارانی

زمین هم اگر مرا ببلعد
باز نفس میکشم
در هوای بارانی نگاهت.

ببار برایم

چه قدر چشمهایت زیاد میشوند
وقتی هوا بارانیست.