عــمــاد نوشتکـ ـهـا

هفته ی پیش که داشتم فاصله ی دو ساعته ی بین شهر دانشگاه تا خونه رو طی میکردم که جلوی ماشین ما یه 405 تو گرد و خاک پنهان شد و تا ما رسیدیم ماشین 2تا غلت زد و روی چهار چرخ استوپ کرد و ما جوان بیست و اندی ساله رو دیدیم که موی‌رگ های سرش با ستون ماشین و خاک‌های جاده مخلوط شده‌بود و مادری که بر عکس حتا خاکی هم نشده و دنیا پیش چشمانش از غم فرزند سیاه شده بود!

پی نوشت: از این پس دیگه به معجزه ی کمر بند ایمنی ایمان دارم!