شاخ خشک در باد شکست
شاخ تر به برگ هایش تکیه داد.
کلمات
بر گلوی خودکار میپرند؛
عشق
بر سینه ی شعر می شکند؛
و جان
بر لب مینشیند...
دریغا شعر
دریغا عشق
دریغا مرگ.