برای خودشان بهتر است که ایمان بیاورند

تو صد و بیست و چهار هزار و یکمین پیامبر بودی 

و من معجزه ی لبخندهایت را جادو پنداشم

   و چشمهایت را فریب

که دچار عذاب دوریت شدم.

پاییزی

پاییز من هیچ گاه تمام نمیشود؛

                   با طعم بوسه هایت.

چشمانت بارات پاییزی

نم بارون و هوای مه آلود و خش خش برگهای رنگی و پهن چنار زیر پا،
همه ی این روزگار با غمت دست به دست هم داده اند،
که مرا از پا در آورد.

دستهایت باران

باران که میبارد،
شهر از عطر تو لبریز میشود.

باز در هوای بارانی

زمین هم اگر مرا ببلعد
باز نفس میکشم
در هوای بارانی نگاهت.

ببار برایم

چه قدر چشمهایت زیاد میشوند
وقتی هوا بارانیست.

چه خوب که پاییزیم

و منی که سالهاست در یک پاییز گم شده ا م.

پاییز

پاییز

تابستانی ست که عاشق خورشید شده و

ابرازه عشق را هنوز نیاموخته.

گریه نکن زیبای من

هنگام گریه زیباتر میشوی
و من 
نمی‌خواهم زیباییت
تر شود.

بخند

جهانی به سُخره گرفته میشود؛

وقتی که به من لبخند میزنی.

#

شب به اندازه ی پاییز نگاه تو باقیست
بهارش کن
روز میخواهم.

ببار برایم

در هوای ابری نگاهت گم شدم
ببار
خیس شدن را دوستدارم.